Patron

Urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. Początkami jego działalności literackiej była funkcja redaktora działu literackiego w piśmie "Kuźnia Młodych". Pierwszy tomik wierszy Jana Twardowskiego ukazał się w 1937 roku. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a tytuł magistra uzyskał w 1947 roku. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, brał również udział w powstaniu warszawskim.

4 lipca 1948r. przyjął święcenia kapłańskie, uzyskane dzięki nauce w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Swą posługę kapłańską rozpoczął od nauczania religii w szkole specjalnej w Żbikowie. Przez wiele lat był wówczas rektorem w kościele sióstr Wizytek w Warszawie gdzie głosił kazania dla dzieci. Jego dzieła literackie trafiały m.in. na łamy Tygodnika Powszechnego.

Po wojnie wydał m.in. tomy: "Wiersze" (1959), "Znak Ufności" (1970), "Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi" (1973), "Niebieskie okulary" (1980), "Który stwarzasz jagody" (1983), "Na osiołku" (1986), "Nie przyszedłem pana nawracać. Wiersze 1939-85" (1986), "Sumienie ruszyło" (1989), "Niecodziennik" (1991), "Nie martw się" (1992), "Wiersze" (1993).

Twórczość i działalność księdza znalazła uznanie wśród społeczeństwa, za co został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami. Nagrodę PEN Clubu im. Roberta Gravesa otrzymał za całokształt twórczości w 1980r. W 1999r. Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Został również odznaczony Orderem Uśmiechu w 1996r. oraz otrzymał nagrody IKAR w 2000r. i nagrodę TOTUS (zwanej również "katolickim Noblem") w 2001r.

Zmarł 18 stycznia 2006r. w Warszawie. Pochowany został w krypcie Świątyni Opatrzności Bożej na życzenie prymasa Polski kardynała Józefa Glempa.